การดูแลผู้ป่วยสมองเสื่อมควรมุ่งเน้นและให้ความสำคัญกับอาการหลงลืม เพราะอาการหลงลืมที่เกิดขึ้นในผู้สูงอายุ คือสัญญาณเตือนถึงการเริ่มเข้าสู่การเกิดภาวะสมองเสื่อม การละเลยและคิดว่าอาการหลงลืมเป็นอาการปกติที่พบได้ในผู้สูงอายุเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ผู้ป่วยได้รับการวินิจฉัยล่าช้า ดังจะเห็นได้ว่าผู้ป่วยส่วนใหญ่มักจะได้รับการวินิจฉัยในครั้งแรก การดำเนินโรคก็เข้าสู่ภาวะสมองเสื่อมในระยะที่ 2 ซึ่งผู้ป่วยจะแสดงอาการพฤติกรรมและอารมณ์ที่ผิดปกติ และญาติไม่สามารถจัดการกับปัญหาได้ ส่งผลให้เกิดความเครียด ความรู้สึกเป็นตราบาป และความรู้สึกเป็นภาระ โดยเมื่อญาติเกิดความรู้สึกในทางลบดังที่กล่าวมา ย่อมนำมาซึ่งคุณภาพการดูแลผู้ป่วยที่ลดลงและส่งผลย้อนกลับมาที่ผู้ป่วยทำให้อาการของโรคทวีความรุนแรงมากขึ้น ดังนั้นการนำเสนอกรณีศึกษาในครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาของผู้ป่วย การวางแผนการดูแลและการรับมือปัญหาต่าง ๆ ของผู้ป่วย โดยนำครอบครัวเข้ามามีส่วนร่วมในการดูแลผู้ป่วย เพื่อเป็นแนวทางในการดูแลผู้ป่วยสมองเสื่อมให้ครอบคลุมทุกมิติ

Caring for persons with dementia should focus on forgetfulness because of the forgetfulness is a warning sign of dementia. Neglecting and misunderstanding that forgetfulness is a normal symptom in the elderly is the main cause of delayed diagnosis. Therefore, most persons with dementia are not diagnosed at early onset until the disease progresses into stage 2, in which the patient shows behavioral and psychological symptoms and caregivers are unable to handle the problem, resulting in stress, stigma, and burden. When caregivers experience the negative feelings mentioned above, this could lead to reduced quality of care which affects patients to develop more severe symptoms. Therefore, this case study aims to reflect the problems, plan of care and how to handle the problem of the persons with dementia by cooperating with their family in the process in order to provide care plans in every dimension.