การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนร่วมกับการให้คำปรึกษาออนไลน์สำหรับผู้ดูแลผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ใช้กระบวนการวิจัยและพัฒนา แบ่งเป็น 3 ระยะ ได้แก่ วิเคราะห์สถานการณ์ พัฒนารูปแบบ และประเมินผล โดยการวิจัยเชิงปริมาณแบบกึ่งทดลองหนึ่งกลุ่มวัดผลก่อน-หลัง เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ยของคะแนนก่อนและหลัง ใช้สถิติการทดสอบที สำหรับกลุ่มตัวอย่างที่เกี่ยวข้องกัน (paired t-test) ต่อด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการสนทนากลุ่มและการวิเคราะห์เนื้อหา กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ดูแลและผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง จำนวน 45 คน ผลการวิจัย รูปแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อน ประกอบด้วย 2 ส่วน ได้แก่ แผนการดำเนินกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อน 6 ครั้ง ต่อเนื่องทุกสัปดาห์ และระบบการให้คำปรึกษาออนไลน์ มี 2 ช่องทาง ได้แก่ กลุ่มไลน์ผู้ดูแลผู้สูงอายุ และบัญชีไลน์ทางการสำหรับการให้คำปรึกษาเป็นรายบุคคล พบว่าคะแนนเฉลี่ยภาระในการดูแลและปัญหาสุขภาพจิตโดยรวมของผู้ดูแล ความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันและคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพของผู้ป่วย ระหว่างก่อนและหลังจากการที่ผู้ดูแลเข้าร่วมกลุ่ม มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผลการศึกษาเชิงคุณภาพสนับสนุนว่า ผู้ดูแลส่วนใหญ่เรียนรู้ทั้งเรื่องการดูแลสุขภาพของตนเองและผู้ป่วย มีความสามารถในการดูแล และผู้ป่วยสามารถช่วยเหลือตนเองได้มากขึ้น ระบบการให้คำปรึกษาออนไลน์ทำให้สามารถเข้าถึงบริการทางการแพทย์ได้ดีขึ้น และได้รับข้อมูลสุขภาพที่น่าเชื่อถือจากทีมสุขภาพ สรุป รูปแบบที่พัฒนาขึ้น สามารถช่วยให้ผู้ดูแลมีสุขภาวะที่ดีขึ้นในแง่ภาระการดูแลลดลงและมีสุขภาพจิตดีขึ้น ส่วนผู้ป่วยสูงอายุมีภาวะพึ่งพิงลดลงและมีคุณภาพชีวิตดีขึ้น สามารถนำไปปรับใช้ให้เหมาะสมกับบริบทพื้นที่อื่นๆ และควรติดตามประเมินผลในระยะยาวต่อไป

This study aimed to develop a self-help group (SHG) aided by a tele-consultation model for caregivers of dependent older adult patients. The research and development process is divided into 3 phases: situation analysis, model development, and evaluation through a quasi-experiment in one group pretest-posttest design. Compare the difference between the average of before and after scores. Use paired t-test statistics, followed by qualitative research through group discussions and content analysis. The participants consisted of 45 caregivers and elderly patients. Results: The model consists of two parts: The SHG aided by a tele-consultation program six times weekly, and the online consulting system there were two channels: the Line group of caregivers and the Line Official Account for individual counseling. It found that the average score, burden of care and overall mental health problems of caregivers, the ability to perform daily routine, and health-related quality of life of the patient before and after their caregivers joined the SHG There was a statistically significant difference at 0.05. The qualitative research results supported that caregivers learned about their health and patient care and improved competence enabling patients to help themselves more. The online counseling system provides better access to medical services and reliable health information from the health team. Conclusions: This developed model could decrease caregiver burdens and improve caregivers' mental health. In addition, older patients were reduced dependent status and had a better quality of life. It could adapt to other area contexts and should monitor for long-term evaluation.